Een begraafplaats kan nog steeds in menig oud stadje rond de
kerk
gevonden worden.
Toch zijn op zo'n vaak sfeervolle plaats meestal geen nieuwe
grafstenen
te vinden.
Om hygiënische redenen werd het
begraven in de kerk
in 1825 verboden.
Dat was voor veel gemeenten (burgerlijke en kerkelijke) en parochies
aanleiding om buiten de bebouwde kom een nieuwe plaats te zoeken,
die dus wel als 'begraafplaats', niet als
'
kerkhof'
aangeduid mag worden.
Hier is vaak een baar- oftewel
lijkhuisje
te vinden,
waar voordien soms een
aanbouw
van de kerk nog soelaas kon bieden.
De oudere begraafplaatsen zijn vaak zeer verzorgd aangelegd in de Engelse landschapsstijl
en veel bomen hebben inmiddels een indrukwekkende omvang gekregen.
In veel gevallen zijn de 19de-eeuwse begraafplaatsen nu toch omringd door bebouwing en
vormen een groene long, een stadspark met een heel bijzondere functie.
Voor het beheer van monumentale begraafplaatsen is gelukkig steeds meer aandacht gekomen.
Een hoofdstuk apart vormen de
Joodse begraafplaatsen.
Tekst: Jean Penders, 10-2005. Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
