Wat oud lijkt, is niet altijd echt oud.
Een monument dat opnieuw opgebouwd wordt, is in de ogen van de
monumentenzorger verloren.
Al kan het er op afstand nog wel leuk uitzien, aan de stenen en
balken kun je de
bouwgeschiedenis
van het pand niet meer aflezen.
Helaas zijn er heel wat goed bedoelde renovaties van oude huizen
uitgevoerd op een manier die meer het bereiken van een leuk plaatje als doel had,
dan het verantwoord omgaan met de geschiedenis. Een goed voorbeeld is een muur die
herbouwd wordt met oude stenen,
waarbij de ene
baksteen
met de schone kant in het zicht komt,
de andere met restanten van een
pleisterlaag.
Het gevolg hiervan is een gestippelde gevel. Hetzelfde effect wordt soms bereikt door bewust lichte en donkere steen door elkaar te gebruiken.
Onder monumentenzorgers wordt het resultaat wel
spottend een 'tijgermuur' genoemd. De 'tekening' die de tijger goed staat,
hoort niet op een muur.
Zo'n muur is historisch niet verantwoord, want iedere
metselaar
heeft altijd geprobeerd om
kleurverschillen tussen de
bakstenen te vermijden. Egaal
metselwerk
bewees zijn vakmanschap.
Hij sorteerde de aangeleverde stenen zelfs om kleine afwijkingen te voorkomen.
En lukte het niet om een regelmatige resultaat te krijgen, bijvoorbeeld door het
hergebruik van oude steen, dan werd de gevel
geschilderd
of
gepleisterd.
