'Bel-etage' is Frans voor de 'mooie
bouwlaag',
met de mooie kamer: de salon.
De 'mooie
verdieping'
zullen velen zeggen,
maar is het niet eigenlijk de verheven gebouwde
begane grond?
Eronder is in ieder geval een
souterrain
of een onderhuis.
De
vensters
van de zeer lage ruimten daarvan gaan
vaak schuil in het
basement
van het gebouw. Daarom geeft meestal een
buitentrap
direct
toegang tot de
hoofd
ingang
met de voordeur. Een bescheiden deurtje voor het personeel
is dan liefst onder het
bordes
weggewerkt. Maar er is niet altijd plaats voor zo'n statige
trap.
Dan moet iedereen genoegen nemen met wat minder allure.
De bouwtekening uit 1861 voor een
rijtje herenhuizen
aan een Utrechtse singel laat statige trappen zien, direct naar de bel-etage.
Het souterrain valt haast weg. Helaas stond de Gemeente de bordessen op stadsgrond niet toe.
En heeft daardoor op deze prominente plek een heel wat minder fraai stadsgezicht gekregen.
En de bewoners hadden niet het huis op stand, dat ze graag wilden hebben.
Maar toch kunnen ze nog vanuit hun bel-etage neerkijken op eenieder die voorbij gaat.
Bij de sfeer van deze vaak negentiende-eeuwse huizen hoort een indeling met
kamers 'en suite',
al dan niet gescheiden door een
alkoof.
Tekst: Jean Penders (12-2006). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
