Meer dan tien miljoen buitenlandse
toeristen
bezoeken Nederland per jaar.
Ze zoeken niet allemaal hetzelfde. Er zijn Duitsers die onze grens overwippen
om de Maaslandse cultuur in Limburg op te snuiven. Er zijn Italianen
die de Wallen bezoeken om het
beschermde stadsgezicht
van Amsterdam
te bewonderen. En je hebt de
architectuur-toeristen.
Daarnaast zijn er natuurlijk ook toeristen
die alleen maar voor een zonvakantie komen.
Toch, een groot deel
van de toeristen uit buiten- en binnenland bezoekt ook culturele bestemmingen.
Dat is één van de verklaringen voor het feit dat iedere in
monumentenzorg geïnvesteerde euro zichzelf dubbel en dwars terugverdient.
Veel op toeristen gerichte projecten vallen onder het begrip
'
cultuur-educatie'.
Voorlichting over de
Hollandse waterlinie,
over de
molens bij Kinderdijk,
over het
Rietveld-Schöderhuis
dient meerdere doelen.
De informatie bereikt niet alleen vreemdelingen en kinderen op schoolreisje.
Menige Nederlander steekt er ook wat van op. Dat draagt bij aan het besef van het
belang van de gebouwde en andere cultuur in onze leefomgeving, een besef dat het
draagvlak is onder de politieke wil om ons verleden te bewaren voor de toekomst.
De belangstelling hiervoor ontstaat op allerlei manieren. Menig Utrechtenaar
komt voor het eerst op de
Domtoren,
wanneer hij buitenlandse gasten heeft.
Wat hij dan ziet,
vergeet hij nooit meer.
Tekst: Jean Penders (01-2007). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Mark Woudstra
