Het ideaal voor de fietser, zeker voor de lange-afstandfietser, is de fietssnelweg!
Aangezien de fietser daarop - volgens de definitie van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat - geen gemotoriseerd verkeer
dient te ontmoeten, ook niet op kruisingen, of geremd te worden door stoplichten, zijn de meeste als fietssnelweg bedoelde
(en als voorbeeld aangedragen) projecten hier en daar in feite een 'snelfietsroute'. Het gaat dan eigenlijk om een niet onaardig
fietspad.
Anders dan voor
automobilisten,
heeft de overheid voor fietsers het uitgangspunt: we bedoelen het goed, maar het mag niet teveel kosten.
Al is er een kentering merkbaar, de beste fietssnelwegen zijn tot nu toe afdankertjes, recycling, hergebruik
van overbodige spoorwegen, wegen of jaagpaden. Dat klinkt negatief, maar het is een prima idee: kijk naar tal van
fantastische
spoorwegfietspaden,
jaagpad-fietspaden en het afgedankte stukje
Axenstrasse in Zwitserland.
De mooiste voorbeelden liggen in het buitenland, maar 'fietsland Nederland' is aan een inhaalslag bezig.
Dat begint met het verbeteren van
fietsroutes,
zoals door de aanleg van een
fietsbrug.
Dat kan uitgroeien tot een samenhangend netwerk van fietssnelwegen, en dat mag wel wat kosten.
Via het in Nederland beginnend
Bels Lijntje
kun je in Tilburg vertrekken en tot diep in Frankrijk fietsen, grotendeels over opgeheven spoorlijnen, langs rivieren en kanalen.
Tekst: Jean Penders (01-2019). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
