Klik hier voor grote afbeelding (met gegevens)
Hooien

Hooi is nodig om het vee de winter door te helpen. Hoog gras wordt daartoe gemaaid en door het te laten drogen wordt het uiteindelijk het welbekende fraai goudkleurige hooi. Het gaat de boer niet om dat kleurtje. Vochtig hooi kan gaan broeien. Binnen in een hooiopslag wordt het daardoor dan zo warm, dat een hele hooiberg spontaan kan ontbranden. Heel wat boerderijen zijn zo verloren gegaan.
Om het te laten drogen wordt het vers gemaaide gras met de hooivork over het weiland uitgespreid. Regelmatig wordt het daarna gekeerd, zodat een ander deel boven komt te liggen. Een zwaar, haast eindeloos durend werk.
Op het land kan het tijdelijk opgetast worden in de vorm van een opper of op een hooiruiter, zodat het nog wat verder kan drogen alvorens afgevoerd te worden.
Is het droog, dan komt de opslag, op een hooizolder of in een hooiberg bijvoorbeeld. In sommige streken wordt het hooi eerst in kleine hooibergen op het veld opgetast: een lange staak in de grond geeft de stapel wat stevigheid. In deze vorm van de hooiberg is het hooi niet of nauwelijks afgedekt. Na een bui kun je zo weer terug bij af zijn. Na verdere droging kan het hooi dan een betere plek krijgen.
Voor het transport van het hooi wordt de hooiwagen gebruikt.
Het is iets te 'romantisch', het hiervoor geschetste beeld. In somige oostbloklanden kun je de genoemde taferelen nog wel zo vastleggen, maar hier hebben grote machines de klus overgenomen. Die braken ronde hooibalen uit, stevig in plastic verpakt. Vaak in landschapsverpestende kleuren. Zullen we hier toch naar terugverlangen, wanneer reclamejongens 'de potentie van de hooibaal' ontdekt hebben?

Tekst: Jean Penders (01-2007). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Evert van Veldhuizen