De Fransen noemen het zo mooi 'mur d'attente', de Duitsers 'Wartemauer'.
En wij? We hebben het er niet over. Immers, de manier waarop in omringende
landen gewacht werd op een bouwplan van de buurman hangt samen met het gebruik van
natuursteen
voor de
voorgevel.
En met een opgelegd stedenbouwkundig concept,
waarbij hele straatwanden in één soort architectuur opgetrokken werden.
Wie in de
19e eeuw
aan een Parijse boulevard een gevel optrok, wist al min of meer
wat de buurman zou doen wanneer hij zich zou gaan conformeren aan het gewenste straatbeeld.
Daarbij was het de bedoeling dat de panden 'naadloos' op elkaar aan zouden sluiten.
Dat kon door de natuursteenblokken om en om uit te laten steken,
zodat de aanhechting pijnloos kon worden.
Staat er bij ons dan nooit eens een muur te wachten op een gewenste aansluiting?
Natuurlijk wel, maar de
staande tand
van onze bescheiden
baksteentjes
valt dan niet zo op
als de staande reuzentanden van natuursteen.
Tekst: Jean Penders, 04-2006. Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
